คนที่เราควรกลับมารักและให้ความสำคัญมากที่สุดคือตัวเราเอง

ในที่ที่หนาวเน็บที่สุด #ทำให้ดูว่าความอบอุ่นนั้นสำคัญมากแค่ไหน

ในที่ที่มืดมนที่สุด #ทำให้รู้ว่าแสงสว่างนั้นสำคัญมากแค่ไหน

ในบางครั้งการที่ไม่มีใครเข้าใจเรา #ก็ทำให้รู้ว่าการเข้าใจตัวเองที่สุดสำคัญมากแค่ไหน

ในบางครั้งการที่มีผู้คนมากมายผ่านเข้ามาและออกไปจากชีวิตเราก็อาจจะทำให้รู้สึกเศร้าและโดดเดี่ยว จนอาจตั้งคำถามกับตัวเองว่า “ทำไมไม่มีใครรักฉันเลย”

แต่นั่นก็เป็นเครื่องเตือนใจอย่างหนึ่งว่า #คนที่เราควรกลับมารักและให้ความสำคัญมากที่สุดคือตัวเราเอง

.

สิ่งที่เราสามารถทำให้ได้เมื่อมีผู้คนผ่านเข้ามาและออกไปจากชีวิต นั่นคือ #การมองดูเหตุการณ์เหล่านั้นด้วยความตระหนักรู้ที่ว่า "#มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต”

และปล่อยวางความคิดที่ยึดติด ยึดมั่นถือมั่นว่าผู้คนทั้งหลายจะอยู่เคียงข้างเราตลอดไป #เพราะในท้ายที่สุดแล้วคนที่จะอยู่เคียงข้างเราตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ คือ ตัวเราเอง

หากเราเผลอคิดถึงผู้คนเหล่านั้น สิ่งที่เราทำได้คือ ส่งพลังงานแห่งความรักและความเมตตาไปให้พวกเขา ให้อภัยพวกเขา #และรักพวกเขาอย่างไร้เงื่อนไข

แม้ว่าพวกเขาจะเคยทำไม่ดีกับเรามาก่อน แต่ถ้าหากเราสามารถให้อภัยและส่งความรักไปถึงพวกเขาได้ #นั่นแสดงว่าเราได้ปล่อยวางการยึดติดทั้งหลายทิ้งไปแล้ว

.

ถึงเวลาปล่อยวางเรื่องราวทั้งหลายลงเสียที #บอกลาอดีตที่ผ่านพ้นไป #ไม่ไขว่คว้าอนาคตที่ยังไม่มาถึง

และมีความสุขให้มากที่สุดกับปัจจุบัน และ #มองทุกอย่างตามความเป็นจริงอย่างเข้าใจ

#ทำใจให้ผ่อนคลายเบาสบาย #เมื่อเราคลายใจได้มันหมายถึงเราไว้วางใจในเส้นทางแห่งจิตวิญญาณสายนี้ที่จะนำพาเราไปสู่จุดหมายที่ปรารถนาได้ในที่สุด

#จงอนุญาตให้ตนเองมีความสุขในทุกลมหายใจ สุขกับทุกเรื่องราวและผู้คนที่เดินเข้ามาและเดินจากไป

.

#ขอให้พลังแห่งความรักในทุกอนุย่านความถี่ในจักรวาลนี้ ได้โอบอุ้มทุกท่านเอาไว้ดุจดั่งอ้อมกอดที่มองไม่เห็นด้วยเถิด

.

#ด้วยรัก

#จิตรจักรวาล